Ράδιο Ουτοπία κι όχι μόνο...

Στιγμές. Αυτές θα θυμηθούμε σ’ αυτό το Ρετρό κι όχι κάποιο βινύλιο. Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα υπάρχει μουσική υπόκρουση. Θα υπάρχει. Και μάλιστα καλή. Αρνάκια, Εκτός Ελέγχου, Πίσσα Και Πούπουλα, Γενιά Του Χάους, Γιώργος Τσίγκος και οι Μαύροι Κύκλοι, Εν Πλω, Lost Bodies, Metro Decay, Villa 21, Last Drive, Panx Romana, Γκούλαγκ, Γκρόβερ, Six In A Vagook και τόσα άλλα συγκροτήματα…Μια άλλη Θεσσαλονίκη…Χωρίς «υπερνομάρχες», παπάδες με λάβαρα της «Αγίας Λαύρας», «trends», «νύφες και γαμπρούς» που ξημεροβραδιάζονται σε «in» κλαμπ, συγκροτήματα με γελοία ονόματα τύπου «Κίτρινες Φλοκάτες», «δημοσιογράφους» που τ’ αρπάζουν ή «δημοσιογράφους- μέντορες» κοκ. Οκ. Μπορεί και να υπήρχαν όλοι οι παραπάνω, αλλά ήμασταν νέοι και δε μας ένοιαζε και πολύ. Και πάντα είχες εναλλακτικές. Να σου πω την αλήθεια, στα τέλη της δεκαετίας του 80- αρχές του 90, το «εναλλακτικό» στη Θεσσαλονίκη ήταν σίγουρα πιο ενδιαφέρον και δυνατό απ’ τη mainstream αποβλάκωση που- αν και σαφώς υπήρχε και τότε- εντούτοις δεν ήταν καθηλωτική όπως στις μέρες μας. Αλλά και πάλι, ποιός είμαι εγώ για να ξέρω…; Πειρατικά ραδιόφωνα. Κάπου εκεί στα 1988 περνάνε σε καθεστώς «ημινομιμότητας». Όχι ότι δεν υπάρχει κυνηγητό από την αστυνομία…Ράδιο Ουτοπία- 107.7 στα fm. Αλλά και Ράδιο- Κιβωτός 92.5. Ξενυχτώντας με ένα χαλασμένο walkman (…). Προσπαθώντας ν’ αφουγκραστείς την καρδιά της πόλης. Είπαμε ποιας πόλης. Η «ερωτική Θεσσαλονίκη» είναι ακόμη μονόστηλο στο ΚΛΙΚ του Τερζόπουλου, ο Κωστόπουλος ένας κακομοίρης απ’ την επαρχία που βαυκαλίζεται με το «American dream», το βαθύ ΠΑΣΟΚ είναι στα ντουζένια του και τα ΜΑΤ του Αρκουδέα κυνηγούν τις κεραίες των πρώτων ιδιωτικών ραδιοφώνων στο Χορτιάτη. Άλλη ιστορία αυτή. Ξεφεύγεις…Τι να πρωτοθυμηθείς από το Ράδιο- Ουτοπία; Συγκίνηση. Σίγουρα όλα τα προαναφερθέντα ελληνικά συγκροτήματα κι όχι μόνο. Τις περίφημες κασσετοσυλλογές- «ΟΧΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 500 ΔΡΧ!». Τα live στο Πάρκο των Σκύλων. Τα περίφημα σποτάκια του Αντώνη και του Κώστα- «Ακούμε ολημερίς και ολονυχτίς Ράδιο Ουτοπία!». Τις μουσικές εκπομπές του Σιχ και των άλλων παιδιών. Οι «Ορμόνες». Το σλόγκαν- «Η αντιπληροφόρηση είναι υγεία!». «Τα Κουρέλια». Σίγουρα ξεχνάω ανθρώπους και πράγματα. Ο χρόνος είναι αμείλικτος. Αλλά όλα αυτά τα κρατάς μέσα σου. Σε έκαναν τον άνθρωπο που είσαι. Ήταν τα χρόνια της χαμένης αθωότητας. Κλισέ- ξεκλισέ έτσι είχαν κι έχουν τα πράγματα.

Αφιερωμένο στη γενιά που της έκλεψαν τα όνειρα. Ή όπως τραγουδούσε κάποτε ο Τσίγκος στον «Καβαλάρη Τ’ Ουρανού»: Αν δεν μπορείς, δεν ανήκεις σ’ εμάς, δεν μπορείς να φοράς το τατού του μεγάλου ουρανού…

εξώστης

Γιώργος Τσίγκος & Μαύροι Κύκλοι- Ο Καβαλάρης Του Ουρανού